De 1e november was het stoffenspektakel in Mechelen. Ik ging niet gaan. Tot mijne man om 15u30 zei: "Wat denkt ge, rijden we er snel eens naartoe?" Nu weet ik niet hoe het in jullie huishouden eraan toe gaat, maar over het algemeen krijg ik hier opmerkingen à la: "ik zou wel eens willen weten hoeveel stof je besteld en dan snel uit de brievenbus gaat halen voor ik thuiskom zodat ik het niet zie" ( bwa ... niet zoveel ... 1 of 2 keer per maand ofzo), "ge hebt stof genoeg, zie eerst maar eens dat dat opgeraakt" of " aah, gade weer naar uw tetteravondje" ( als ik op het punt sta om te vertrekken naar de naailes).
Dus als de man des huizes spontaan (!) voorstelt om naar een stoffenspektakel te gaan, zeg ik niet nee. Oke, de ganse weg naar daar mocht ik aanhoren dat hij op het werk moest gaan vertellen dat hij stof was gaan kopen en had gestrijkpareld etc tijdens zijn verlof en dus niets "mannelijks" had gedaan, maar daar kon ik best mee leven.
Toen we eraan kwamen, stond me nog een verrassing te wachten. Hij ging met de 3 oudsten op pad, terwijl ik met de jongste rustig de stofjes kon uitzoeken waarvan ik dacht dat ik ze nodig had. Weeral spontaan en vrijwillig. Ik kocht 2 kleuren badstof. En mijne man? Die liet de kinderen ieders een stofje uitkiezen dat ze mooi vonden. En koos er toen zelf nog een paar. Zodoende ging ik buiten met 1 zak stof. Hij met 4. Wat zei hij toen we naar buiten gingen: "och, volgend jaar komen we terug en dan kopen we meer." En dan zeggen ze dat naaien een vrouwenhobby is!
In ieder geval, ons peutertje koos daar een fleeceke van Hello Kitty en was er zo verliefd op dat ze het niet meer losliet. En de vloer van de Nekkerhal en passant meedweilde. Ik maakte er eindelijk een stoere trui van. De Yorik van Farbenmix. Wel met een rits erin en zonder zakken. Een groot succes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten