dinsdag 1 januari 2013

Elodieke

Die oudste dochter van ons, dat is een écht meisje. Anatomisch gezien natuurlijk, maar ook karaktergewijs. Haar vader en ik, we vielen allebei omver toen ze op haar 3 jaar achter oorbellen, nagellak, schmink en schoenen met hakken vroeg ( wetende dat ik noch schmink, noch nagellak, noch schoenen met zelfs maar een miniem hakje bezit). Er werd strijd geleverd tussen ons, het conservatieve ouderpaar, en haar, de dochter die wij nog zeker 10 jaar te jong vonden om interesse te hebben in zo'n dingen. ( Wat zeg ik? 10 jaar? Pakt maar eerder een jaar een 20)

Ondertussen zijn we bijna 3 jaar verder. De oorbellen krijgt ze voor haar 6e verjaardag ( jawel, zij houdt consequent vol dat ze oorbellen wilt, wij houden consequent vol dat het pas mag op haar 6e verjaardag. Een vergaand geval van grenzen trekken en koppig zijn langs beide kanten. En sjans hebben dat ikzelf oorbellen heb, want als het van haar vader afhong ...), voor de nagellak kreeg ze toestemming op haar 5 jaar, en de kinderschmink heeft ze ( met een klein zetje mijnentwege) aan haar vriendinnetjes gevraagd voor haar verjaardagsfeestje vorig jaar. Die schoenen met een hakje, daar trek ik mijn veto. Neen, absoluut niet, zelfs niet voor in de verkleedkoffer. Tot hiertoe legt ze zich erbij neer. Geven en nemen, geven en nemen ...

Dus toen ze overlaatst vanuit het niets in tranen uitbarste en al snikkend vroeg waarom ze geen zwierrokje had voor in de winter, keek ik niet verbaasd op. ( Wel van heel dat dramagedoe, waarvan ik hoop dat het er nog uitgroeit. Mijn hersenen gaan al koortsachtig alles na wat er misschien fout zou kunnen zijn, mijn adrenalinepeil schiet al omhoog en dat voor een rokje ... )

Ik trok met haar richting Kapellen en liet haar een babyribje kiezen voor een cirkelrokje. Ik kocht genoeg voor 2 rokjes, want een jarig vriendinnetje kreeg er ook eentje. Ik dàcht dat ik genoeg stof had. 5cm te kort seg, dan is het gepermitteerd om hardop te vloeken. Dat is, als de kinderen niet in de buurt zijn. Ik belde naar mijn hulplijn, de schoonzus. Die op die moment in Kapellen stond. Aan dat welbewuste stofje. Te twijfelen of ze de bruine versie - mijn versie - of de grijze zou nemen. Nu, dat is pas wat ik noem, een hulplijn! Het werd zelfs nog beter, want het was het einde van de rol en ik kreeg dus nog wat extra stof erbij aan een schappelijk prijsje.

Genoeg om een zwierkleedje te maken. Want ons madam is 8cm gegroeid sinds einde vorige winter en al haar winterkleedjes zijn onverbiddellijk de kast uitgevlogen wegens te klein. Ze heeft dus geen kleedjes meer, en dat voor een écht meisjemeisje ... . Het werd de Farbenmix van Elodie. Veel stukken, veel stof, maar ooooh, het resultaat ... de moeite waard! Ik was ( en ben) dan geen écht meisjemeisje, moest ik als kind zo'n kleedje hebben gehad, het had misschien anders uitgedraaid.


Ze is er zeer trots op en ik geef ze groot gelijk. Mijn peutertje, die meer ne halve bouwvakker is, trok onmiddellijk een pruillip en vroeg met een bibberend stemmetje of ze ook een zwierkleedje kreeg? Serieus, dat dramagedoe voor kleren, is dat iets eigen aan meisjes?

3 opmerkingen:

  1. hihi, die dochter van mij verkiest nog altijd een broek... maar het is dan wel niet om het even dewelke.
    Je meisje straalt in haar zwierkleedje, knap gedaan!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt! Ik verkies zelf ook nog altijd een broek en zal voor de meisjes ook sneller een broek pakken. Waarschijnlijk daarom dat ze liever zelf hun kleren kiezen ;-)

      Verwijderen
  2. liesbet de graef3 januari 2013 om 23:48

    klein vragje als ik kapellen hoor dan steken mijn sprieten naar boven van waar ben je ga ook altijd zelf naar kapellen en zoek mama met veel kids om is af te spreken vooor als er iets nie lukt nie om de deur plat te lopen ik heb er ook vier en voel me soms geisoleerd heb geen schoonzus in de buurt geen viendinnen in de buurt en geen handige mama geen bomma dus als je je geroepen vooelt mijn naam is liesbet nt 0487473792 niemand voelt zich in deze tijd geroepen om elkaar is te helpen al is het om iets uit te leggen koffie te drinken gelijk vroeger en thuismamas wsorden scheef bezien willen we ruilen zeg ik dan mn man is zelfstandig dus alles komt op mijne nek terecht daaromù da was mn voornemen nie vermageren nie dit of dat maar vriendinnen, kennisen leren maken grote stap voor mij maar kom ik woon in ekeren laat maar iets horen

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...