zaterdag 12 maart 2016

Geluk: een groot geschenk.

Dat het al even geleden is dat ik hier nog schreef. En dat ik er een goede reden voor heb ook.

Allereerst: ziekte. Vanaf eind januari is er hier constant iemand ziek geweest. Ikzelf al minstens 2 weken. De griep, en ineens een straffe! Ze velde de sterkste personen hier in huis: ikzelf ( het was al 11 jaar geleden dat ik nog de griep heb gehad), ons F. ( meer als 2 jaar geleden dat ze nog ziek was, zelden koorts, zelden ziek) en onzen T. ( nog nooit ziek geweest, nog nooit medicatie moeten pakken). Alle3 hoge koorts, bijna een week lang. T. zelfs pieken tot 41°. Wel een geluk: we wisselden elkaar netjes af.

Maar de voornaamste reden waarom ik hier de afgelopen weken niets schreef: ongeluk. Zwaar ongeluk.
2 weken geleden hadden F., 5 jaar en L., nog een paar uurtjes 3 jaar, een 'discussie'. Ze wilden allebei als eerste naar beneden. L. stond boven aan de trap, F. stond achter haar. We moeten afgaan op hun verhaal, maar F. heeft L. geduwd in de rug. Niet uit echte boosheid, eerder uit frustratie. L. zag het niet aankomen en viel. De trap af. En kon zich niet tegenhouden.

Ze had een bloedneus, zweette hard en kloeg van pijn in haar pols. Voor de rest was ze helder, heeft ze geen moment het bewustzijn verloren. Ik bleef dus rustig en reed met haar naar het ziekenhuis ( zelfs nog eerst naar de huisartsenwachtpost, want dat was me aangeraden bij telefonisch contact). Groot was de schok toen bleek dat ze een schedelbreuk, gebroken oogkas en gebroken pols had. En ze direct moest opgenomen worden op intensieve want dat de kans op hersenbloedingen heel groot was.

Gelukkig kreeg ze geen hersenbloedingen.
Gelukkig mocht ze na 24u naar de kinderafdeling.
Gelukkig mocht ze snel terug naar huis.
Gelukkig heeft ze geen pijn en geen last.
Gelukkig is ze nog jong en flexibel, zo verzekerden de dokters ons.
Gelukkig is ze net goed gevallen, want het scheelde echt niet veel.
Gelukkig draait haar beschermengel overuren. Weeral ( bij de geboorte deed hij dat ook, een aantal maanden geleden ook toen ze de straat overstak en een auto haar niet had gezien. Het scheelde nog geen 3cm.).



Ja, geluk, een héél groot geschenk!

2 opmerkingen:

  1. Pfoe, wat een intense weken moeten dat geweest zijn! Gelukkig lijkt het allemaal in orde te komen. Ik stuur jullie veel liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Via deze weg ook nog eens een dikke knuffel!

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...